Niepłodność - do kogo po pomoc i wsparcie?

Strach przed reakcją rodziny, znajomych, przed wpływem leków na ciążę, obawa przed utratą atrakcyjności w oczach partnera czy wreszcie nieumiejętność rozmowy z partnerem o konieczności rozpoczęcia badań - to jedne z licznych, omawianych przeze mnie negatywnych uczuć towarzyszących walce z niepłodnością. Dotąd skupiałam się na opisywaniu psychologicznych rozterek, czas na rady: gdzie szukać wsparcia i pomocy w najtrudniejszych momentach?

Załóżmy, że staracie się o dziecko od roku, a kolejne próby nie przynoszą rezultatu. W głowie pomału zaczyna pojawiać się myśl, że może potrzebujecie fachowej pomocy. Na początku myśl tę odganiacie, ale z każdym kolejnym testem negatywnym wątpliwości narastają, a nadzieja maleje. I tutaj kwestia szukania pomocy pojawia się po raz pierwszy. Czy porozmawiać o tym najpierw z partnerem? Ginekologiem? Mamą? Przyjaciółką? Czy wyżalić się anonimowo na forum internetowym? A może są jeszcze inne opcje? 

Każda z opcji ma swoje wady i zalety, niemniej uważam, że zawsze to partner lub partnerka powinni być tymi osobami, z którymi porozmawiacie w pierwszej kolejności. Dla niektórych zasygnalizowanie problemu może nie być łatwe, w głowie kotłują się kolejne wahania. Bo co, jeśli ona lub on zbagatelizuje problem? Co jeśli nie będzie chciał/a skorzystać z pomocy? Co, jeśli odwróci się ode mnie i poszuka innego/innej? Wiem, że wiele z was boryka się z takimi myślami, ale przeważnie niepotrzebnie. W większości historii, z którymi się spotkałam, partnerzy wykazywali się zrozumieniem, dojrzałością i chęcią walki. Dlatego warto porozmawiać z drugą połówką, zanim pójdziemy z problemem gdzie indziej - w końcu to drugiej połówce ufamy najbardziej i to ona ma stać u naszego boku w trudnych chwilach, tak?:) 

Kolejna opcja - rodzina i przyjaciele. Tutaj doświadczenia są różne. Jeśli macie naprawdę dobry kontakt z rodzicami i najbliższymi, to oczywiście warto rozmawiać. Trzeba jednak uważać na jedno - często rodzice i znajomi w takich sytuacjach panikują, co bynajmniej nie podnosi na duchu. Zdarza się też, że wydają opinie, które nie są podparte faktami, a jedynie zasłyszanymi w mediach opiniami, jak np. "in vitro jest złe", "takie rozwiązanie nie będzie dobre dla dziecka" itp. Wobec takich argumentów trzeba mieć już mocno wypracowany pancerz ochronny i lepiej być po pierwszych wizytach konsultacyjnych u specjalistów, by być w stanie stawić im czoła i umieć merytorycznie je odeprzeć. W innym wypadku tego typu gdybanie może nas tylko niepotrzebnie zestresować. 

Kolejna opcja - ginekolog. Oczywiście zawsze warto się skonsultować, ale pamiętajcie o jednym - ginekolog, do którego chodzicie po pomoc w podstawowych kwestiach ginekologicznych nie zawsze jest lekarzem, który specjalizuje się w leczeniu niepłodności. Dlatego mając obawy, że możecie mieć problemy z poczęciem dziecka, najlepiej od razu udać się do ginekologa w klinice leczenia niepłodności - on będzie potrafił doradzić najlepiej, bo ma doświadczenie i wiedzę.

Fora i serwisy internetowe poświęcone niepłodności to również dobre źródło wsparcia. Gromadzą się tam zarówno te osoby, które walczą z niepłodnością, jak i te, które z nią wygrały:) Sama udzielam się na kilku z nich i muszę przyznać, że obecne tam osoby bardzo wspierają, podnoszą na duchu i udzielają trafnych rad. Zajrzyjcie choćby na Naszego Bociana - to największy serwis gromadzący osoby borykające się z niepłodnością. Z doświadczenia poradzę tylko dwie rzeczy: dołączając do dyskusji, najpierw przedstawcie się i opiszcie swoją sytuację. Obecne tam osoby to osoby realne, z realnymi historiami i są bardzo wyczulone na to, w jaki sposób i po co ktoś dołącza do ich intymnych dyskusji. I nie przeraźcie się mnogością wątków i tym, że wszyscy uczestnicy dyskusji znają siebie i swoje historie na pamięć - przy odrobinie cierpliwości i życzliwości z waszej strony, po kilku dniach wdrożycie się i wy również staniecie się częścią wspierającej się społeczności:) 

Wreszcie na koniec pozostawiam jeszcze jedną możliwość… Porozmawianie z innymi pacjentami. „Nasz Bocian” organizuje linię pomocy "Pacjent dla pacjenta". Jej wolontariuszami są eks-pacjenci, a oni znają Wasze rozterki najlepiej i zachowują pełną dyskrecję. Można do nich napisać emaila – zawsze odpowiadają, a w poniedziałki, środy i piątki każdy z was może do nich zadzwonić. Osób mogących wesprzeć was na duchu jest wiele. Dlatego nie załamujcie się i nie walczcie z problemem w samotności - wystarczy wyciągnąć rękę po pomoc!:) 

Pozdrawiam, 

Majka